Bu yazıyı kaleme almadan önce yine farklı konulara değinecektim, olmadı. Beş ayda 170 vatandaşımız başkentimiz Ankara´da terörün kurbanı oldu. Daha geçen pazar yine 37 vatandaşımız her şeyden habersiz hainlerin hedefi olup göçtü bu dünyadan. Biz Ankara´da da yapacağımızı yaparız diyorlar bize.
Ankara´nın en işlek caddesinde, en merkezi yerinde, Güven Park´ta hayata veda etti 37 vatandaşımız. Ankara´ya gidip de Güven Park´a uğramayanınız yoktur. Başkentin göbeğinde nefes alabileceğimiz tek yer orası. Cıvıl cıvıl kuşların, adı gibi insanların kendilerini güvende hissettikleri bir yer. Ben de her gittiğimde mutlaka uğrarım oraya. Nasıl uğramazsın ki, mesleğe ilk başladığımda gittiğim, sabah çorbasını içtiğim yerdi orası.
Orada geçen Pazar evine, sevdiklerine kavuşmak için otobüs bekleyenleri katletti vicdansızlar. Yaşlıymış, çocukmuş, hamileymiş önemli değildi onlar için. Panik yaratıp bizi birbirimize düşürmek istedikleri apaçık belli. Böyle saldırılar bizi yıldırmamalı aslında. Aksine daha da kenetlenmeliyiz, birbirimize sımsıkı sarılmalıyız. Korkmamalı daha da dik durmalıyız. Onların istediği korku ortamı oluşturmak, yıldırmak, pes ettirmek. Kim oldukları belli oldu canilerin.PKK´lı oldukları kesinleşti. Neci olursa olsun, hangi örgütten olursa olsun bizi yıldırmamalı. Meclisteki uzantıları her ne kadar terörü lanetlediklerini söyleseler de bana hiç de inandırıcı gelmiyor. Ekmeğimizi yiyip, tabağını pisleyen bu hainler de ettiklerinin hesabını vermeliler.
Girmeden Tefrika Bir Millete Düşman Giremez.
Toplu Vurdukça Yürekler Onu Top Sindiremez.
Bu hain saldırıda ölenlere Allahtan rahmet, yaralılara acil şifalar diliyorum. Başımız sağolsun.
GÜLE GÜLE NECATİ HOCAM
Bugün, emekli edebiyat öğretmeni değerli meslektaşım Necati Perçin´in ölüm haberi de bizi ve sevdiklerini yasa boğdu. Sosyal medyada gezinirken resmini görünce şaşırdım. Daha geçen gün sohbet etmiş, çay içmiştik. İstanbul´da kalp ameliyatı olduğunu ve yoğun bakıma kaldırıldığını öğrendim. Buraya kadarmış demek ki. Giderken arkadaşlarıyla vedalaşmadan gitmiş. Nereden bilecekti ki gidip de dönmeyeceğini. Ölüm bu kadar yakın insanoğluna. Bir Sessiz Gemi misali ayrıldı aramızdan. Hayat denilen limandan ayrılık vakti gelmiş belli ki.
Kimseyi kırmayan, incitmeyen kendi halinde bir arkadaşımızdı Necati hoca. Kalbi bu hayatın yükünü çekememişti besbelli. Neylersiniz ölüm herkesin başına. Er ya da geç hepimizin kapısını çalacak bir gün. Allah rahmet eylesin. Ailesine, öğrencilerine, sevenlerine ve Milli Eğitim camiasına başsağlığı diliyorum. Mekanın cennet olsun Necati Hocam.