ŞİKAYET

 
Uçurtmalarımı yaktılar
O adamlar, hoyratça!
Siyah beyaz gölgeler kaldı sadece
Beyaz perdemde.
Tebessüm dolu dalgalarım
Yalçın kayalara çarptıkça
Bir daha dönmedi pembe sahilime
Küsüp gittiler çocukça.

Kocaman kocaman,
Hapishane duvarı suratlı adamlar
Hayallerimi çaldılar.
Kirli ayaklarıyla ezdiler;
Güzellik adına ne varsa hepsini ezdiler.
Çocuksu bir gülüşüm vardı 
yüreğimde sakladığım,
Özlemiyle yanıp vuslatını tatmadığım
Delice bir sevda ağlardı gözlerimde
Yarınları beklerken ben.
Şafak vaktinin kızıllığını süzerdim 
her sabah
Güneş doğdukça.
Sonra güneşi vurdular
Beni vurdular;
İşte o adamlar!

Kağıttan kayıklarımı batırdıkları gün
İnsanlardan korkmayı öğrendim.
O gülüşler yok mu kalbime saplanan
Kurşun yemeyi öğretti bana
Savaştan önce.
Bana bıraktıkları tek hatıra,
Sorma!
Anlatamam!...