Değerli okurlarım...
İki haftadır köşemde Terme’nin sahipsizliğinden bahsetmekteyim.
Bu hafta bu konuyu son olarak işlerken en önemli konu tarım.
Terme Karadenize açılan tarım kapısıydı.
Beş çeşit ürün üretilirdi.
Bunların başını mısır çekerdi.
Tonlarca mısır Terme ırmağında çekilen limbolarla deniz kıyısına çekilir oradan Karadenize sevk edilirdi.
Üretici nazım piyasa olmadığı için tüccarların biçtikleri fiyat üzerinden ürününü vermek zorundaydı. Bu zorluklar onun bu tarımı terk etmesine vesile oldu.
İkinci ürün Çeltik.
Üretici teknolojinin bugünkü seviyeye gelinceye kadar çamurlarla günlerce çeltik tarlalarında çabaladı durdu.
Şimdi ise teknolojinin tüm yenilikleri çeltik tarlalarında uygulanmakta. Fakat pazarlama ise serbest ekonominin ezikliği içinde.
TMO taban fiyatı açıklayıncaya kadar üretici elinden ürününü satardı. Son yıllarda Tarım Kredi Terme’de tarih yapmıştı.
Çeltiği TMO’dan önce taban fiyatı açıklayarak ürün alırdı. Piyasa böylelikle regüle edilmiş oluyordu. Nedense daha sonra Tarım Kredi bu güzel çalışmadan alıkonuldu.
Buda yetmedi Tarım Kredi’nin bölge ürününü işleyen çeltik fabrikası Bafra’ya götürüldü.
Bunlar hep Terme’nin sahipsizliğinin olmazsa olmazları. Sanayi de ise Avrupa’ya çeşitli ürün fabrikaları kuracak çalışkan iş adamlarımız var. Terme sanayisi Türkiye’de madalyaya layık bir bölge.
Çarşamba, Ünye, Bafra, Fatsa velhasıl Kavak organize sanayi kurarak sanayinin genişlemesini sağlarken biz yine arkalardayız.
Ortak akıl diyorlar.
Ortak akıl Terme’deki bir çok yatırımların gitmesini sadece odalarının pencerelerinden seyretti.
Dost acı söyler ama gerçekleri söyler.
Gelecek hafta Terme’nin 2. Dünya Harbinden sonra Karadeniz şeridini bir gerdanlık gibi süsleyen ormanlarımızı kimler yaktı kimler.
Arazi açıp kadastrodan tapular alma şansı yakaladı.
Yine aynı konunun devamı olarak simelita’nın göz yaşlarını aktaracağım.
Bu haftalık bu kadar yeterli olmaz mı?
Hoşçakalın ...
Yarınınız bugünden güzel olsun.
Bugün, 29 Nisan 2024 Pazartesi
